استخاره واقع نما | در بیان حجت الاسلام سیدمحمدرضا طباطبایی

استخاره واقع نما
حجت الاسلام سیدمحمد رضا طباطبایی: مدیر مدرسه علمیه شهیدین (بهشتی و قدوسی ره) و اولین مدیر جامعه الزهرا به نقل از آیت الله شیخ کاظم حائری می فرمودند: شخصی بود در نجف به نام شیخ هدایت الله که جوانی برازنده و متقی بود. وی هر روز برای حضور در کلاس درس از مسیر خاصی عبور می کرد و از آنجا که جوانی سر به زیر و با وقار بود با محیط اطراف خویش کاری نداشت، غافل از اینکه هر روز، زنی زیبا او را زیر نظر دارد. شیطان، که جز وسوسه گری و اغوای انسانها کار دیگری ندارد، زن را تحریک کرد تا خود را به این جوان پاکدامن عرضه نماید .

یک روز که زن طبق عادت همیشگی منتظر شیخ هدایت الله بود، موقعیت را مناسب و مسیر را خلوت می بیند و با حالتی غیر قابل انتظار، به صورت عریان و برهنه، خود را به شیخ هدایت الله نشان می دهد.
هنگامی که شیخ هدایت الله متوجه قصد شیطانی زن می شود و می خواهد فرار کند، زن می گوید: «اگر فرار کنی، با جیغ و داد آبروی تو را خواهم برد.» شیخ با دیدن این صحنه ، با دلی شکسته و مضطرب ، متوجه خداوند می شود و می گوید:
«خدایا چه کنم؟ تو خود می دانی که اگر عنایت تو نباشد، شیطان بر من مسلط خواهد شد! تو خودت گفتی: وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأی بُرْهانَ رَبِّهِ . یوسف چون برهان تو را دید دامن خویش را پاک نگه داشت، من که از یوسف پست ترم چه کنم؟! »

در این هنگام، جرقه امید در دل جوان زد و به یک باره فریاد زد: چرا تو جیغ و داد بکشی؟! من خودم فریاد می زنم و مردم را خبر می کنم تا بیایند و ببینند که شیطان چگونه می خواهد ما را به فساد و تباهی بکشد؟!
زن که این وضعیت را پیش بینی نمی کرد پا به فرار می گذارد و از معرکه می گریزد
و شیخ هدایت الله با رویی گشاده و دلی شاد و زبانی لبریز از شکر خداوند به خانه باز می گردد.
ولی این، پایان داستان نبود؛ چرا که پس از این ماجرا، خداوند چشمه های جوشان فضل و دانش خود را بر دل او جاری می سازد که یکی از این فیوضات الهی، استخاره های عجیب وی بود. او هرگاه به سراغ قرآن می رفت و یا برای کسی استخاره می گرفت، در حاشیه قرآن جملاتی ظاهر می شد که نه تنها خوبی و بدی آن کار را مشخص می کرد؛ بلکه آینده و جزئیات مطلب را هم پیش بینی می کرد.

پس از مدت کوتاهی، آن قدر شیخ هدایت الله و استخاره هایش معروف شدند که مردم برای گرفتن استخاره، درِ خانه او صف می کشیدند. خوشا به حال او و هر کسی که به خاطر خداوند دامان خویش را از گناه حفظ نماید!

منبع: سرویس دین پژوهی راسخون