استخاره علامه طباطبایى برای هجرت از تبریز به قم
سال 1314 شمسى, هنگام رجعت علامه طباطبایى از نجف به تبریز بـود و سالهاى اقامت آن دانشمند گرانمایه در تبریز, گرچه با تـدریـس و تحقیق همراه بـود, اما سالهاى خسارت ایشان محسـوب مـى شـد. تا آنکه قصد حرکت به قـم نمـود و براى چنیـن تصمیمـى به قرآن پناه بـرد و استخـاره کـرد. ایـن آیه در آغاز صفحه قـرآن آمد که:
((هنالک الـولایه لله الحق هـو خیر ثـوابا و خیر عقبا)). در آنجـا یـارى کـردن از خـداست, اوست بهتـریـن پـاداش و بهتـریـن فـرجام.
امیـد آنکه شناخت, معرفت و بینـش ما نسبت به معارف ناب, بیشتر از پیشتـر شـود و راههاى روشنـى از رشـد و تکامل در زنـدگـى مـا آشکـار شـود. ان شـإالله.
به دست آوردن اسم اعظم !!
حضرت علامه طباطبایی ره وقتی حضرت آیت الله کشمیری ره به ایران مشرف شدند، به جهت حصول اسم اعظم ، ذکر شریف «و عنده مفاتیح الغیب لا یعلمها الا هو و یعلم ما فی البر و البحر و ما تسقط من ورقه الا یعلمها و لا حبه فی ظلمات الارض و لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین» را به طریقه خاصی که شروعش از روز پنجشنبه و به تعداد معین می باشد، هدیه کردند .
(سیره العرفا ، ص ۱۱۱)
مکاشفه علامه طباطبایی(ره) در مسجد سهله
